മനുഷ്യാവകാശം: ഇന്ത്യയുടെ മനസ്സിലൊളിച്ചിരിക്കുന്ന വെളിച്ചം

പി. ആർ. മനോജ്

ലോകം ഒരൊറ്റ മുറിവേൽപ്പും കൂടാതെ, നിമിഷം മാത്രം നിശ്ശബ്ദമായി ആത്മാവിനോട് സംസാരിക്കുന്ന ദിനം.

മനുഷ്യനെന്ന വാക്ക് എത്ര ആഴമുള്ള ഒരു സത്യമാണ് എന്ന് നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന ദിനം.

ലോകമാനവാവകാശ പ്രഖ്യാപനം മനുഷ്യന്റെ പൊള്ളലേറ്റ ചരിത്രത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഒരു ചെറിയ വെളിച്ചം തെളിച്ചു. ആ വെളിച്ചം ഇന്ത്യയുടെ ഹൃദയത്തിലും ഒരു പ്രതിജ്ഞയായി പ്പതിഞ്ഞു. മാന്യത ഈ ദേശത്ത് കാറ്റിൽ തള്ളിയിടുന്ന ഒരു ഇലയല്ല, അചഞ്ചലമായ ഒരു പർവ്വതമാണ്.

എങ്കിലും, ഇന്ന് ആ പ്രതിജ്ഞ പൂർണ്ണമായി പാലിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യമോ, നമ്മെ ഓരോ ദിവസവും ചോദിക്കുന്നു.

ഭരണഘടന: ഒരു പുസ്തകമല്ല, ഒരു ശ്വാസം

ഭരണഘടനയിൽ നൽകിയ അവകാശങ്ങൾ നിയമവാചകങ്ങളുടെ കൂട്ടമല്ല.

അവ നാം ശ്വസിക്കുന്നതുപോലെ സ്വഭാവികമായ ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്.

സമത്വം, വാക്കിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം, മനുഷ്യനായി ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം.

ഇവയാണ് നമ്മെ മനുഷ്യരാക്കി നിർത്തുന്ന തൂണുകൾ.

ഇവ ഇല്ലെങ്കിൽ ഒരു ജനാധിപത്യം തന്റെ ആത്മാവിനെ തന്നെ നഷ്ടപ്പെടും.

കോടതികൾ: നിശ്ശബ്ദർക്കായുള്ള ശബ്ദാലയം

സുപ്രീംകോടതി മുതൽ ഹൈക്കോടതികൾ വരെ, ഇവിടെ മനുഷ്യരുടെ മൌനമാണ് പലപ്പോഴും വാദിയായി എത്തുന്നത്.കേൾക്കപ്പെടാത്ത പെൺകുട്ടികളുടെ വേദന, കസ്റ്റഡിയിൽ മങ്ങിപ്പോയ മുഖങ്ങൾ, വായുവിനോടുപോലും പറയാൻ ഭയപ്പെട്ട ദുഃഖങ്ങൾ. ഇവയ്ക്ക് ശബ്ദം നൽകിയതും അർത്ഥം നൽകിയതും നമ്മുടെ കോടതികളാണ്. ജീവിക്കുന്നത് എന്നത് ശ്വാസമെടുക്കുന്നതിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ലെന്നും മാന്യതയോടെയും സുരക്ഷയോടെയും ഭയമില്ലാതെയും ജീവിക്കാനാണ് മനുഷ്യന് അവകാശമെന്നും കോടതികൾ നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചു.

ദേശീയ മനുഷ്യാവകാശ കമ്മീഷൻ (NHRC): ഉറങ്ങാത്ത കാവൽനക്ഷത്രം

NHRC ഒരു ഓഫിസോ ഒരു കെട്ടിടമോ അല്ല. അധികാരത്തിന്റെയും സാധാരണ മനുഷ്യന്റെയും മദ്ധ്യേ മനുഷ്യനെ പിടിച്ചുനിർത്തുന്ന ഒരു കരുതലാണ് അത്.

കസ്റ്റഡി മരണങ്ങൾ, പൊലീസ് അമർഷം, മനുഷ്യക്കടത്ത്, ഗോത്രവർഗങ്ങളുടെ നിലവിളികൾ, സ്ത്രീകളുടെയും കുട്ടികളുടെയും മൗനം എല്ലാം ചേർന്ന ഒരു നീണ്ട രാത്രി.ആ രാത്രിയിൽ ഒരു വിളക്കായി നിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് NHRC തന്നെയാണ്.

അവരുടെ ഇടപെടലുകൾ

* റിപ്പോർട്ടുകൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നു

* സ്വതന്ത്ര അന്വേഷണം നിർദ്ദേശിക്കുന്നു

* നഷ്ടപരിഹാരം ശുപാർശിക്കുന്നു

* പൊതുജനങ്ങൾ കാണാതെ പോകുന്ന കേസുകൾ സമൂഹമുന്നിൽ

കൊണ്ടുവരുന്നു. പലർക്കും, NHRC ഒരു അവസാന പ്രതീക്ഷയായിട്ടാണ് എത്തുന്നത്. എങ്കിലും ഒരു പരിധിയും ഉണ്ട്. ശിക്ഷ നൽകാൻ കഴിയില്ല,

കോടതിയുടെ വിധി മാറ്റാനും കഴിയില്ല. എങ്കിലും, സത്യത്തിന്റെ ആകാശത്ത് ആദ്യവെളിച്ചമുണ്ടെങ്കിൽ, അതിനെ മറക്കാതെ

കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന താങ്ങുകൈ NHRC തന്നെയാണ്.

ഇന്ത്യ: വെളിച്ചവും നിഴലും തമ്മിലുള്ള നീണ്ട പാത

ഇന്ത്യയുടെ കഥ ഒരൊറ്റ നിറത്തിൽ നിറഞ്ഞതല്ല. ഇത് വെളിച്ചവും നിഴലും ചേർന്നൊരു ദൃശ്യമാണ്. വാക്കിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം ശക്തമാണ്,

പക്ഷേ ചിലപ്പോൾ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞവരുടെ മനസ്സിൽ ഭയവും ഉറങ്ങുന്നു. വനിതാശിക്ഷണം ഉയരുന്നു, എന്നാൽ ചിലപ്പൊഴും ഇരുണ്ട വഴികളിൽ സുരക്ഷയില്ലാതെ നിൽക്കുന്ന മുഖങ്ങൾ കണ്ണിലേയ്ക്ക് വരും. ഈ രാജ്യം ഒരു നേരായ രേഖയല്ല. എന്നാൽ, അതിന്റെ വളവുകളിൽ പ്രതീക്ഷയുടെ ചെറിയൊരു തീപ്പൊരി ഇപ്പോഴും കത്തുന്നു.

മനുഷ്യാവകാശ ദിനം നമ്മോട് ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ

ഡിസംബർ പത്ത് ഒരു ദിനമത്രമല്ല. അത് ഒരു കണ്ണാടിയാണ്. നമുക്ക് ചോദിച്ചു നിർത്തുന്ന ചില ചോദ്യങ്ങൾ:

നീ മറ്റൊരാളുടെ വേദനയെ കാണുന്നുണ്ടോ?

നീ അന്യായത്തിനുമുന്നിൽ മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നുവോ?

ഭയം ഒരു നിയമമായി മാറുമ്പോൾ നീ എവിടെ നിൽക്കുന്നു?

ഈ ദിനം നമ്മെ ഒരു നിമിഷം നിശ്ശബ്ദരാക്കി, ശരിയായ സമയത്ത് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാനും തെറ്റായപ്പോൾ മിണ്ടാതിരിക്കാതിരിക്കാനും നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.

മുന്നോട്ടുള്ള വഴി: ഒരുമിച്ച് എഴുതുന്ന ഭാവി

എല്ലാവർക്കും നീതിയും മാന്യതയും ലഭിക്കുന്ന ഒരു ഇന്ത്യ സ്വപ്നമല്ല.

അത് നമുക്ക് സൃഷ്ടിക്കാവുന്നതാണ്. അതിനായി വേണ്ടത്:

* ജാഗരൂകനായ പൗരൻ

* സത്യസന്ധ മാധ്യമം

* കൂടുതൽ ശക്തിയുള്ള NHRC

* സ്വതന്ത്രമായ നീതിന്യായവവ്യവസ്ഥ

* അവകാശങ്ങളെ കുട്ടികൾക്ക് പഠിപ്പിക്കുന്ന സ്കൂളുകൾ

* മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനായി കാണുന്ന മനസുകൾ

ഈ ശബ്ദങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് ഉയർന്നാൽ, ഒരു പുതിയ പ്രഭാതം ഇന്ത്യയിൽ ഉടലെടുക്കും. ഒരു മനുഷ്യനും തന്റെ മാന്യത സംശയിക്കേണ്ടി വരാത്ത ഒരു പ്രഭാതം.

ഒരു പൗരന്റെ ചിന്ത

ഈ ലേഖനം എഴുതുമ്പോൾ, ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു:

“ഈ രാജ്യത്ത് അവകാശങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും ഒരേ തൂക്കത്തിൽ ലഭിക്കുന്നുവോ?”

കുറച്ച് ഉത്തരങ്ങൾ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

ചിലത് വേദനിപ്പിച്ചു.

പക്ഷേ ഒരൊറ്റ സത്യം ഉറപ്പാണ്:

ഈ രാജ്യം ജീവിക്കുന്നു. ഇത് വളരുന്നു, തെറ്റുന്നു, തിരുത്തുന്നു, പഠിക്കുന്നു. മനുഷ്യാവകാശ ദിനം നമ്മുടെ മനസിൽ വെളിച്ചം തെളിക്കുന്ന ഏറ്റവും മൃദുവായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്.

“ഈ വാഗ്ദാനം പൂർത്തിയാകാൻ നാം എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചാണ് നടക്കേണ്ടത്.”